Historia ametystu

Kamienie naturalne, w tym ametysty, są wydobywane z Ziemi i występują na ograniczonym obszarze, w miejscach krystalizacji odpowiednich składów pierwiastków chemicznych. Dzięki różnym warunkom geologicznym, termicznym, atmosferycznym, które wpłynęły na rodzaj i jakość złóż kamieni szlachetnych wyróżnić można główne obszary występowania ametystów na świecie. Ponieważ są to kopaliny, natura ukształtowała charakterystyczne struktury izomorficzne, które po oszlifowaniu i wypolerowaniu kamieni nadają im indywidualny charakter oraz dowód na to, iż pochodzą z wnętrza Ziemi a nie laboratorium chemicznego. W literaturze najczęściej takie wtrącenia innych pierwiastków nazywa się wrost(k)ami lub inkluzjami. To przez nie, można najogólniej powiedzieć, że każdy kamień jest wyjątkowy, a przez to niepowtarzalny.

Arystoteles przytacza ciekawą legendę związaną z tym kamieniem. "Jedna z pięknych nimf leśnych nosiła czarodziejskie imię Amethys. Rozkochany w niej bożek Bacchus obdarowywał ją swoimi względami, jednak nimfa stroniła od pijackiego i lubieżnego bożka. Bogini Diana wzruszona prośbami nimfy, zmieniła ją w cudowny klejnot. Bacchus ujęty jej dziewiczą skromnością, klejnot ów obdarzył właściwością pokonywania pijaństwa."

Pochodzenie słowa "ametyst"

Nazwa tego kamienia pochodzi od greckiego słowa amethystos, co oznacza trzeźwy. 

Wierzenia

Ametyst został uznany za kamień sakralny - wyraża posłannictwo nadziei i zwycięstwo dobra. Jest symbolem czystości duchowej i fizycznej. Kamień ten miał chronić przed nieszczęściem, chorobami zakaźnymi, wzmacniał zdrowie i nerwy. Sproszkowany służył do tamowania krwotoków i leczenia krwawych ran.

Ofiarowany w pierścionku zaręczynowym ametyst symbolizował przyjaźń i trwałość uczuć. Zgubiony albo podarowany osobie trzeciej zrywał te więzi, a barwa jego bledła, bowiem nie wytrzymywał zdrady i wiarołomstwa.

To kamień dla ludzi urodzonych pod znakiem ryb i strzelca. Obdarza podopiecznych odwagą, intuicją, zdolnością koncentracji.

Naszyjnik z ametystu:

Słynne ametysty

Pomimo iż ametyst nie jest rzadkim kamieniem, nie ma na świecie tych fioletowych klejnotów, które wsławiły się w szczególny sposób.

Najpiękniejsze ametysty występują na Uralu. Znajdowane okazy są we wszystkich odcieniach fioletu w połączeniu z krwawoczerwonym odcieniem, które zachowują nawet przy sztucznym oświetleniu. Zdolności tej nie posiadają nawet słynne brazylijskie ametysty, które przy sztucznym świetle wydają się po prostu szare.

Ametysty brazylijskie są jednymi z największych, jakie znajdowano. Zdarzały się nawet egzemplarze dochodzące do wysokości ćwierć metra. Waga niektórych z nich sięga 70 kg. 

Występowanie ametystów

Jak już wspomniano wcześniej, ametysty występują na Uralu, w Brazylii, Indiach, Sri Lance, a nawet na Syberii. W Polsce kamień ten jest znajdowany w rejonie Szklarskiej Poręby na Dolnym Śląsku.

Szczegółowe informacje o ametystach

Ametyst należy do grupy kwarcu (SiO₂). Kryształy mają najczęściej pokrój heksagonalny. Nierzadkie są w przyrodzie kryształy bliźniacze kwarcu nazywane bliźniakami delfinackimi lub brazylijskimi, w zależności od położenia płaszczyzny zrostu.

Cechy:

• twardość 7 w skali Mohsa
• brak łupliwości
• przezroczysty, niekiedy przeświecający 
• przyjmuje barwę od fioletowej do lekko różowej.

Ametysty uzyskują fioletową barwę dzięki obecności jonów żelaza, przy czym największa jej intensywność zaznacza się najczęściej na końcu piramidy heksagonalnej.

Wszystkie zamieszczone  informacje o ametystach pochodzą z książki "Gemmologia czyli nauka o kamieniach szlachetnych i ozdobnych" Wiesława Heflika i Lucyny Natkaniec - Nowak. Znajduje się tam również wiele innych, specjalistycznych informacji na temat ametystów. Książkę wydało wydawnictwo Antykwa w Krakowie.