Historia turkusu

Turkus

Kamień błękitnego nieba, który ponoć zmienia barwę, gdy właściciel jest chory lub grozi mu niebezpieczeństwo - wtedy blednie i szarzeje. Niezwykle rzadko występuje bez skaz, a turkus o klasycznej, niebieskiej barwie jest rzadko spotykany.

Pochodzenie słowa "turkus"

Nazwa turkus wywodzi się od nazwy Turcji "turecki kamień", gdyż jego szlak handlowy wiódł niegdyś przez Turcję; natomiast nazwa kalait (gr. ładny kamień) została po raz pierwszy użyta przez pisarza rzymskiego Pliniusza Starszego i obecnie jest już prawie nieznana.

Wierzenia

To klejnot dzieci, amulet dziewic i młodych żon. Obdarza je pogodą umysłu, opanowaniem, siłą psychiczną, strzeże przed upadkiem. Turkus jest kamieniem ochronnym. Wzmacnia refleks ludzi za kierownicą, chroni przed wypadkami. Temu kto lubi go nosić zapewnia powodzenie w sprawach materialnych i szczęście rodzinne. Pomaga w rozwikłaniu problemów. Obserwując go zauważymy, że żyje on jakby naszym życiem. Wierzono, że kto nosi ten kamień, temu nigdy nie zabraknie chleba. Amulet wykonany z turkusa to potężna broń przeciwko wrogom, przeciwnościom losu. Podarowany ukochanej zapewnia uczucie czyste i niezmienne.

Turkus to kamień szczególny dla Strzelców.

Występowanie turkusów:

• Iran (Nishapur) - materiał o pięknej, jednolitej barwie błękitno niebieskiej
• stanowi wzorzec surowca jubilerskiego o najwyższej jakości
• Tybet - odmiana zielona, używany do wyrobu amuletów narodowych
• Rosja, Egipt (Płw. Synaj) - materiał pozyskiwano już w czasach faraonów
• Chiny- jaskrawoniebieski, rzadko spotykany na rynkach europejskich
• USA - liczne złoża od wieków eksploatowane przez Indian

Szczegółowe informacje o turkusach

Zwykle turkus jest poprzecinany brązowymi, szarymi lub czarnymi żyłkami innych minerałów lub skał (turkus matrycowy lub matryca turkusowa), czysta niebieska barwa jest rzadko spotykana.

Substancją nadającą odcienie niebieskie jest miedź, zaś zielone - żelazo. Ceniona barwa niebieska przechodzi w temperaturze 250 stopni w brzydki odcień zieleni. Pogorszenie barwy możliwe jest także pod wpływem światła, potu, olejów i kosmetyków, środków czystości oraz przesuszenia.

Pierścionki z turkusami należy zdejmować do mycia rąk.

Część zamieszczonych tu informacji o turkusach pochodzi z książki "Gemmologia czyli nauka o kamieniach szlachetnych i ozdobnych" Wiesława Heflika i Lucyny Natkaniec - Nowak. Znajduje się tam również wiele innych, specjalistycznych informacji na temat turkusów. Książkę wydało wydawnictwo Antykwa w Krakowie.