Blog

Pokochała je Coco Chanel, która perły właśnie uznawała za dodatek idealnie przełamujący męski, niedostępny, garniturowy styl. Perłami obwieszały się także najsłynniejsze gwiazdy kina – Audrey Hepburn czy Shirley MacLaine. Wbrew sugestiom doradców wizerunkowych ze sznurami perełek nie rozstawała się także Żelazna Dama Margaret Thatcher. Bo perły są i piękne, i – jak głoszą legendy – niebezpieczne. Ot, idealny dodatek dla kobiet świadomych swojej siły, pewnych własnej wartości i sprawnie stawiających czoła przeciwnościom losu.

Afery na królewskich dworach – tak jak w polityce – to żadne novum. Nieczęsto jednak zdarza się, aby zamieszanie dotyczyło naszyjnika, który – za sprawą kilku plotek, garści oszustw i wybujałych ambicji – przestaje być „jedynie” dodatkiem, a zaczyna – głównym tematem dyskursu publicznego, który na zawsze nadwyręża kondycję i tak kulejącej monarchii. Niestety, zwłaszcza dla pewnej, w gruncie rzeczy niewinnej, urodziwej Austriaczki, ta historia wydarzyła się naprawdę.

Do kultury masowej Majowie wdarli się przebojem mniej więcej dwa lata temu, zaś prawdziwy boom – i wysyp „znawców” tej starożytnej cywilizacji – nastąpił w drugiej połowie zeszłego roku. A wszystko to z powodu rzekomego końca świata…

Przez długie tysiąclecia świat zadawał sobie pytanie: co było pierwsze – jajko czy kura? Po 1884 roku dylemat ten stracił na ważności i przestał zaprzątać umysły największym myślicieli. Wszystko stało się jasne! Bo pierwszym okazał się być Peter Carl Fabergé – twórca najsłynniejszych, biżuteryjnych jaj, który konserwatywne lobby jubilerów zrobił w… jajo!

Wiadomo o nich niewiele – zwłaszcza, kiedy wiedzę o Celtach porówna się z ilością informacji dotyczących ich najzacieklejszych wrogów, czyli imperialistycznych Rzymian. W kulturze masowej utrwalił się jednak jasno określony wizerunek Gala, postrzeganego jako wąsatego olbrzyma uzbrojonego w zwierzęcy róg po brzegi wypełniony wystrzałowym trunkiem.

Konstruowali akwedukty i słynne cyrki, których okrągłe tory stanowiły doskonałe pole dla rozgrywanych z wielką namiętnością wyścigów rydwanów. Budowali drogi i kanały ściekowe, kreślili architektoniczne kopuły i triumfalne – dosłownie i w przenośni – łuki. Starożytni Rzymianie pochwalić się mogą naprawdę imponującą listą osiągnięć. Tym najbardziej istotnym (przynajmniej z punktu widzenia wielbicieli biżuterii) są jednak klejnoty, które – oprawione w złote ramy – nigdy wcześniej nie były tak widowiskowe i pełne zawsze pożądanego przepychu.

Biżuteria służyć ma przede wszystkim podkreślaniu urody – zarówno kobiecej, jak i męskiej. Kolczyki, broszki czy kolie świetnie sprawdzają się także w formie okazjonalnego podarunku, który pięknie zaznacza prestiż uroczystości i pozwala obdarowanej takim prezentem osobie poczuć się naprawdę wyjątkowo. Rola biżuterii jest w naszej kulturze jasno określona. Jednak to nie my ukuliśmy zasady dotyczące noszenia czy ofiarowywania błyskotek. Zrobili to wieki temu nasi starogreccy praprzodkowie.

Nie podróbki starożytnych papirusów czy gipsowe skarabeusze, a złoto – świecące bransoletki, kolczyki czy zdobne, stylizowane naszyjniki najczęściej i najchętniej przywozimy z wakacji nad Nilem. I słusznie, bo Egipt to prawdziwe królestwo biżuterii, którą przed wiekami obwieszali się suto miejscowi władcy – z groźnym Tutenchamonem na czele. Tyle tylko, że „wtedy” złoto było prawdziwe, a dzisiaj – błyskotki sprzedawane przez krzykliwych właścicieli egipskich straganów to najczęściej ordynarny tombak. A szkoda, bo Egipt to wciąż północnoafrykańskie eldorado i raj dla wszystkich poszukiwaczy tego szlachetnego kruszcu.

Czy wiecie w jaki sposób oprawia się kamienie szlachetne w biżuterii? Czy dana metoda 

To, co wydaje się nam być niewiele wartą pamiątką kupioną na nadmorskim straganie czy garścią chałupniczych, mało wyrafinowanych plecionek – dla archeologów jest największym skarbem i znaleziskiem po prostu bezcennym. Cóż, my preferujemy twarde aktywa, a nasi prehistoryczni przodkowie… woleli obwieszać się z wielką namiętnością podziurkowanymi muszelkami, które – z perspektywy czasu – okazują się być często o wiele bardziej wartościowe niż najszlachetniejsze nawet diamenty!