Blog

Zwykło się uważać, że to jubilerzy czerpią z dokonań malarzy, nie odwrotnie. Tak to zresztą bywa, że sztuka użytkowa wynika z artyzmu „wyższych lotów”, a twórcy obrazów czy rzeźb inspirują swoimi dziełami złotników, architektów czy kreatorów mody. W tym jednak przypadku było inaczej. I chociaż autorom przełomowych postulatów artystycznych będzie to nie w smak – prawda jest taka, że faktycznym ojcem i pionierem nurtu art déco nie był utalentowany malarz czy teoretyk sztuki, ale pracownik słynnego Louisa Cartiera!

Gdy w 1789 roku Francję przycisnął głód – panaceum na kryzys miała stać się rewolucja i obalenie dotychczasowej, taplającej się w luksusach władzy. W XXI wieku, w obliczu widma krachu gospodarczego, sposobem zwalczania galopującej recesji jest (o paradoksie!) prezentowany na wybiegach i forsowany przez trendseterów przepych, który pozwala na chwilowe chociaż oderwanie się od rzeczywistości, ucieczkę w świat marzeń i beztroskie oddanie się drobnym przyjemnościom.

Kiedy filmowy Indiana Jones – będąc na tropie legendarnego Graala – dociera wreszcie do tajemniczej krypty, w środku spotyka nie tylko okrutnych nazistów, ale i starego rycerza. Wiekowy mędrzec ukazuje przybyszom aż kilkadziesiąt kielichów i nakazuje wskazać wśród nich ten, który jest skarbem prawdziwym. Pierwszy wyzwanie podejmuje wróg Indiany. Donovan wybiera puchar najpiękniejszy, najbardziej złoty, najmocniej zdobiony i – w jednej chwili – rozsypuje się ze starości. Jones wskazuje na kielich najskromniejszy. Uchodzi z życiem.

Tradycja zdobienia ciała na różne sposoby wiekiem dorównuje historii ludzkości. Szczególnie w tym względzie celujemy my – kobiety. A im bardziej chcemy się podobać sobie i innym, tym częściej sięgamy po pomysły, które nie tylko naszym prababciom, ale nawet naszym mamom w ogóle nie przyszłyby do głowy.

Kiedy w XV wieku okres rozdzielający antyk od renesansu zaczęto nazywać średniowieczem – określenie to miało wyjątkowo pejoratywny wydźwięk. Wieki średnie uznawano za czas degradacji kultury wysokiej, utożsamiano z epoką ciemności i zacofania. Do dzisiaj zresztą okres między upadkiem cesarstwa zachodniorzymskiego i odkryciem Ameryki kojarzy się z plagą epidemii dziesiątkujących populację Europy i z intelektualnym zastojem. Mimo to moda na średniowieczne rekonstrukcje czy popularność bractw rycerskich nie maleje.

W poszukiwaniu najpiękniejszych – a często najcenniejszych, także z historycznego punktu widzenia – wyrobów złotniczych warto odwiedzić kilka zabytkowych kościołów. Złotnictwo liturgiczne ma wyjątkowo długą tradycję i może pochwalić się naprawdę imponującymi osiągnięciami.

Wikingów kojarzymy zwykle z hałaśliwą zgrają rogatych wojowników, których jedynym celem jest „palenie i rabowanie” podbijanych terytoriów. Wiemy też, że byli doskonałymi żeglarzami. Taki obraz nieodparcie przywodzi na myśl bandę obdartych gburów, którym w głowie tylko bitka i biesiada…

O nieprzebranych skarbach piratów krążą legendy. Wśród nich na wyobraźnię szczególnie mocno działa ta o złocie kapitana Kidda. Obwołany piratem wszech czasów William Kidd miał ponoć pozostawić po sobie bogactwa, o jakich nawet nam się nie śniło. Skarbu Kidda nie udało się dotąd odnaleźć, a losy pirackich łupów okryte są niejedną tajemnicą.

Licząca sobie ponad dziesięć wieków historia Polski obfituje w niewyjaśnione wydarzenia i nierozwiązane do dziś zagadki. To historia, w której prawda miesza się z legendą, rzeczywistość z marzeniami, a wielkie skarby potężnych władców przepadają w tajemniczych okolicznościach…

Vintage to styl opierający się na czerpaniu z trendów (teoretycznie) przebrzmiałych czy na mieszaniu różnych, modnych przed kilkoma dekadami konwencji. W dekoratorstwie największym wzięciem cieszą się meble, faktury i dodatki z lat 50. Trendseterzy „ubraniowi” forsują z kolei stylizacje będące miszmaszem stylu grunge, disco i hippie. Jubilerstwo idzie o krok dalej. A raczej – cofa się jeszcze mocniej. Bo, jeśli chodzi o biżuterię, największą gwiazdą wśród dodatków vintage jest ozdoba sprzed jakichś dwóch tysięcy lat…